Mahallede Ramazan
|
Ölgün ışıklardı
Mahalleye yayılan. Garib bir loşluktu Etrafta görülen. Garib bir heyecandı Mahalleliyi sarıveren… Hepsinin tavrı birdi Sevecen ve durağan… Mahalleli ilk böyleydi Boynu bükülmüş bekleyen… Hepsinin beklediği birdi, O da iftar topu gürleyen… Bir kısmı oturu vermişti Altına asırlık çınarın. Tek serin yeriydi orası Garibim mahallenin… Hatırlar dile gelirdi O çınarın altından. Bugün yine öyleydi Ali dayının sesiydi gelen. Sabah beri bağrıktı Yükseliveren sokaklardan. Şimdi ise inleyen Sadece ılık rüzgardı, Sesi çıkabilen…. Gündüzleri hasretti Mahalleli kokusuna ekmeğin. Rablerine söz vermişlerdi Bir ay uzaklardı günahtan. Bir lokma ekmek haramdı Gündüzleri, bitinceye dek Ramazan… Esir etmişlerdi nefislerini Taa en zayıf yerinden… Tek yaptıkları şeydi Sabır; nefsi hevayı öldüren…. Şu lahza tekti bekledikleri Ezan… Hürlüğü simgeleyen… Yankılanınca ezanı-ı Muhammedi Duvarlarında bomboş sokağın, Canlanı vermişti ahali, Tekti dudaklarda söylenen, Kuruyup çatlamış dudaklardan Rabbe şükürdü, semaya yükselen… Artık duyulan tek ses vardı sokaktan Yemeklere dalıp çıkan Tıkırtı sesi kaşıklardan.. Bir Ramazan günüydü yaşanan Böyleydi hep mahallede Ramazan…. 13.08.1981… Mehmet Karaoğlan |
|
|
|
|